Deze tweede Inspiratiedag zag ik zelf door de lens van een camera, maar vergat ik soms foto’s te maken door het luisteren. Een kleine, bevlogen groep kwam bijeen in COMM, een gebouw wat communicatie ádemt. Van kroonluchters met ouderwetse telefoonhoorns tot postzak-bankbekleding en draadloze opladers om te lenen. Wat een fijne plek!
In deze setting namen Chantal, Marieke en Patrick een groep mee in de #Buitenstebinnen-onderwerpen van de dag: Marieke monitorde met Jac Orie als orakel, Patrick kreeg de eer om het netwerkverhaal van Peter & Elise samen te vatten, en Chantal lanceerde haar model voor rollen binnen de communicatieve organisatie.
Daarna ging de groep uiteen in workshops rond die drie thema’s. Rondsjouwend met (en veel te zelfbewust van) een knots van een camera probeerde ik hier en daar op te vangen wat er gebeurde. Mooie, open gesprekken over dilemma’s en ervaringen. Praktische casussen om los te laten op het thema van de gesprekstafel in kwestie.
De ideale communicatieafdeling bestaat niet
Aan tafel bij Chantal Kolleman is het druk: haar verhaal over de rollen binnen een communicatieve organisatie maakt veel los. Samen met ervaringsdeskundige Noortje Slot van gemeente Hollands Kroon buigt de volle tafel zich over de rollen binnen de communicatieafdeling. Het gesprek gaat over de groei van de communicatieafdeling, maar dat communicatie langzaam verschuift van doel naar middel om de doelstellingen van een organisatie te realiseren. Wat is het vraagstuk? Daarna komt de vraag ‘welke vorm van communicatie is hier passend’: verbinden, beheersen, beïnvloeden of reageren? En wie binnen het team is de juiste type persoon om dit op te pakken?
“Een communicatieve organisatie worden, is een kwestie van loslaten. Je ziet het soms misgaan, en dat is een lastig proces. Het gesprek aangaan helpt dan.”
De lerende cirkel van succes
Marieke pakt het voorbeeld van olympisch succescoach Jac Orie om de complexe materie van dataverwerking en monitoring tastbaar te maken. Hoe gebruikt hij cijfers? Niet om te benoemen wat er gebeurt, maar om op zoek te gaan naar de ruimte voor betere prestaties. Dit komt ook terug in de werksessies. Waarom doen we aan constante monitoring? Wil je succes zichtbaar maken, of wil je steeds beter worden? Direct komen er cases op tafel. Zo pleit een van de gespreksdeelnemers op vrijwillige basis voor meer aandacht voor de zeldzame, lastig te diagnosticeren ziekte amyloidose. Hoe krijg je voor elkaar dat (2e-lijn-artsen) de symptomen herkennen als een geval zich voordoet?
Samen met Marieke pelde de groep af wat er nu al gebeurde, en hoe monitoring nog verder kan helpen. Wat is je doel? Waar bevindt deze doelgroep zich, een hoe bereiken we ze met de juiste informatie? Mooi was hier dat er al veel gedaan was, en dat monitoring júist op het gebied van blijven leren en verbeteren iets zou kunnen toevoegen. De openheid van de gespreksdeelnemers over hun dilemma’s en uitdagingen nodigde anderen uit hetzelfde te doen. Niet alleen zij, maar ook wij gingen naar huis met ‘food for thought’!
De netwerkprofessional in spagaat
In de eerste gespreksronde rond het thema ‘netwerken’ legde Elise de Groot het spanningsveld voor wanneer je vanuit een organisatiestructuur de buitenwereld ingaat om een netwerk te bouwen. Hoe verhouden die twee werelden zich tot elkaar? Waar loop je tegenaan? Coen Helderman deelde zijn ervaringen met het verbinden van een participatiegroep met het college bij de gemeente Zoetermeer. “Ik zat in een spagaat; beide partijen vertrouwden mij. In zo’n positie moet je een been stevig in de buitenwereld hebben, en een been in je organisatie. Anders val je om. Dat voelde soms erg eenzaam, en het was belangrijk om mijn eigen morele kompas te blijven volgen. Verbinding maken moet je écht willen, met je hart.”
In de tweede gespreksronde nam Ivo IJsselstijn de groep als coach en trainer bij vanbinnenuit mee in het persoonlijke aspect van verbinden. Op de vraag ‘wat heb je nodig om een netwerk te bouwen?’ kwam de groep tot 4 ingrediënten:
- uithoudingsvermogen
- nieuwsgierigheid
- betrokkenheid
- emotionele verbinding
Bij veel van deze zaken, betoogde Ivo, is het de crux goed te ‘luisteren’: jezelf te verplaatsen in een ander, proberen écht te begrijpen, ook al ben je het niet per se met elkaar eens. Om erachter te komen waar mensen elkaar kunnen vinden, zul je dus goed moeten luisteren. Ook naar jezelf! Dat helpt je ontdekken wat je in het contact in de weg kan staan, en dilemma’s in je netwerkopgave zelf aan te pakken.
Luisterend tekenen
Als er iemand vandaag geluisterd heeft én dit heeft omgezet in iets wat mensen verbindt, is het Hugo Seriese. Als vlieg aan de muur vertaalde hij alles wat voorbij kwam naar een serie illustraties en een geanimeerd verhaal. Het was zijn frisse blik die ons met een gezonde dosis zelfspot richting borrel stuurde.
