Begin deze week krijg ik een app’je. Terwijl ik van het ene naar het andere overleg loop vang ik in een flits flarden van de tekst op. Het is één van mijn allerbeste vriendinnen. Ze vraagt me hoe het met mij gaat. En veronderstelt in dezelfde zin dat ik waarschijnlijk heel druk ben (red. werk, school). Waar ik mij een aantal jaar geleden misschien succesvol had gevoeld (rustig aan doen is voor later als ik met pensioen bent), betrap ik mijzelf op een gevoel van onbehagen. Alsof ik word betrapt op het eten van een reep chocola. In mijn eentje. Na het eten. Ik laat spontaan alles uit mijn handen vallen en typ – tegen beter weten in – terug: “Nee hoor valt mee. Doen we dit weekend een theetje?”.
Een volle agenda als statussymbool
NRC journaliste Annelieke Leclaire schreef er een leuk artikeltje over (Alleen sukkels hebben het druk). Waar een overvolle agenda tot voorkort wel een statussymbool leek – onder het mom ‘wie druk is doet ertoe’ – lijkt dat tij nu gekeerd. De clou van haar verhaal is duidelijk: wie altijd druk is heeft het niet begrepen: “Drukte is slecht voor gezondheid, relaties en geluk, maar ook voor de carrière”. Je e-mail checken tijdens het ontbijt. Achter de feiten aan rennen. Voortdurend onderbroken worden. Te weinig tijd om te doen wat je écht leuk vindt. Allemaal signalen die duiden op belabberd timemanagement en slechte prioritering. Niets om trots op te zijn.
Tijd om na te denken
Een zeer gewaardeerd collega vertelde mij toen ik als adviseur bij HVR aan de slag ging: de meest onderschatte tijd van ons werk is ‘nadenken’: “Zonder lange aanloop kun je niet hoog springen”. Ik zie mijn werk als een vorm van topsport. Ik leg de lat hoog voor mijzelf. En om op de juiste momenten te kunnen pieken moet ik mijn werk slim organiseren. Wat dat in de dagelijkse praktijk betekent, is voor iedereen anders. Voor mij is ‘slim werken’ ruimte maken. Om na te denken. Samen te werken met collega’s en opdrachtgevers (maar dan écht). Om feedback te vragen. En die te ontvangen. Om fouten te maken. Tot nieuwe inzichten te komen. En zo een resultaat af te leveren waar ik volledig achter sta. En dat aan mijn kwaliteitseisen voldoet.
Ruimte voor reflectie
Als ik reflecteer op de momenten waarop ik écht in mijn kracht sta zijn dit momenten waarop ik erin slaag de regie op het proces te bewaren en de tijd te nemen. Juist als de tijd dringt. Wat ik in de afgelopen jaren heb ervaren is dat het organiseren van die ruimte in mijn agenda in eerste instantie een tijdsinvestering lijkt, maar bij naderhand juist vaak een tijdsbesparing oplevert. Je herkent het misschien wel. De beste ideeën en oplossingen dringen zich vaak op onverwachte momenten aan. Op momenten van ontspanning. Als je een goed glas wijn drinkt met je partner. Een avond uit bent met vrienden. Of als je ’s avonds uit je werk naar huis fietst.
Pleidooi voor efficiëntie
Ja, beste dertiger, lummelen mag, schrijven Arjan en David op hun blog 365 dagen succesvol. Juist tijdens werk is het m.i. belangrijk om ruimte te creëren. Een langere tijdsinvestering betekent niet per definitie een beter resultaat. Juist door een werkproces te organiseren dat bij jou past voorkom je dat je aan het einde van de dag moe, onvoldaan en teleurgesteld weer richting huis gaat. Mijn blog is daarom een pleidooi voor wat in de rush van alledag soms ‘inefficiënt’ wordt genoemd. Lunchen met collega’s. Gekke grappen maken. Koffie drinken met je opdrachtgever. Voor je uit staren. Je gedachte laten varen. Juist wanneer ik mijzelf die tijd gun ben ik op mijn best. En dat gaat met alle deadlines die ik heb zeker niet vanzelf. Ook ik ben nog aan het oefenen ;).
